Ksiądz Antoni Pawłak urodził się w pierwszym roku XX w. (18 maja 1901 r.) Jak każde małe dziecko nauki początkowe pobierał w środowisku, w którym wzrastał. Ksiądz S. Librowski o pierwszych latach jego studiów pisał: „Do seminarium duchownego [we Włocławku – przyp. aut.] wstąpił w 1925 r. Był wzorowym klerykiem. Powołano go na rocznego diakona i ogólnego dziekana alumnów. 22 czerwca 1930 r. przyjął święcenia kapłańskie od biskupa sufragana włocławskiego Wojciecha Owczarka. Mianowany [był] prefektem w państwowym seminarium nauczycielskim, w ćwiczeniówce i szkole powszechnej w Zduńskiej Woli”. Dalej, ten sam autor podaje: „został przeniesiony na prefekta i wychowawcę do niższego seminarium oraz nauczyciela religii w publicznej szkole doksztacającej”.
Diecezja włocławska w odróżnieniu od łódzkiej nie odczuwała braku stanu kapłanów, mogła więc posyłać młodych zdolnych alumnów czy kapłanów na dalsze studia. Władza duchowna dostrzegła w młodym ks. Pawlaku jego zdolności i „We wrześniu 1933 r. udał się na studia pedagogiczne przy wydziale humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego”.
Po czterech latach studiów, uzyskując absolutorium, wrócił do diecezji i „na początku roku szkolnego 1937/38 [powołany został] na stanowisko ojca duchownego w Liceum im. Piusa X i na profesora dydaktyki w seminarium duchownym. W 1938 r, uzyskał stopień magistra filozofii”.
Warto zacytować jeszcze jedno zdanie ks. Librowskiego, które rzutuje na kierunek myślenia władzy duchownej diecezji włowcławskej. Wcześniej jednak odwołajmy się do osoby ks. Portycha, proboszcza Grodziska, który został wysłany na studia w Lovanium. Francuski kierunek studiów obiera też ks. Antoni. „W czasie wakacji 1939 r. przechodził kurs języka francuskiego w Grenoble, który miał mu ułatwić dalsze studia jako też zetknięcie się z prądami wychowawczymi we Francji”.
Wybuch II wojny światowej zniweczył ideały na dalsze kształcenie oraz służbę Bogu i ludziom w kapłaństwie ks. Antoniego.